Take It, And Go!

(for a summary in English, please scroll down)

Buitenkansjes doen zich niet vaak voor, dus als er eentje komt moet je die meteen grijpen!

Zo kreeg ik de kans om de afgelopen week in India en Dubai te verblijven. Ik zou eigenlijk een vierdaagse werkopdracht gaan vervullen in India, maar dat werd nogal last-minute afgeblazen. De vliegtickets waren echter reeds betaald en tegen het goedkoopste tarief geboekt. Een van de ticketvoorwaarden was dat het bedrag niet teruggestort werd bij afzeggingen, dus na het bericht van afgelasting besloot ik eigenlijk meteen (goh...) om alsnog van het ticket gebruik te maken. Bijna tegelijkertijd besloot mijn collega Yamna om ook mee te gaan. Een andere collega, Stephanie, had nog wat twijfels en het zag er niet naar uit dat ze mee zou gaan. Maar twee dagen voor vertrek raakte ze toch overtuigd van deze kans en zouden we dus met z'n drietjes de reis gaan aanvaarden!

Die werkopdracht die ik eerder noemde is onderdeel van een groot update project, met 01JAN13 as als deadline. Dus er zomaar een week tussenuit knijpen was eigenlijk niet te veroorloven, maar door wat extra overuurtjes te draaien kon ik toch de meeste preparaties afmaken. Gevolg was wel dat ik geen enkele voorbereiding voor de reis kon treffen, behalve dan het inpakken van mijn tas. 'k Had besloten om alleen met een carry-on tas te gaan reizen, met niet teveel kleding en met een compact dagrugzakje er in. Zaterdag de tweeentwintigste september stapten we de A380 van Emirates binnen en vlogen we via Dubai naar Kolkata, India.

Zondagochtend arriveerden we daar en stonden we spoedig buiten de vliegveld terminal. We werden opgehaald door iemand van het hotel dat we geboekt hadden voor de eerste nachten. Tijdens de rit van het vliegveld naar de stad bemerkte ik bij mezelf een heel ander gevoel dan ik normaal heb na aankomst in een nieuw en ver buitenland. Cultuurschok vermoed ik. Zou het de ultra korte voorbereiding zijn? Of misschien de twaalf uur durende reis die in twee etappes verlopen was? Het gevoel verdween pas later die dag, toen we na een aantal uurtjes bijslapen de stad introkken op zoek naar een pinautomaat. De route voerde langs een druk straatmarktje, dat gecombineerd met de zwetende hitte en het toeterende verkeer brachten bij mij het backpackgevoel weer naar boven. 'k Moest wel mijn looptempo aanpassen aan dat van de dames, maar dat verliep wel soepeltjes uiteindelijk.
Na het pinnen waren we de hitte en de drukte wel een beetje zat en we hadden trek. Dus hielden we een taxi aan en gingen we naar een grote mall in de buurt, waar we in een Italiaans restaurant een lekkere maaltijd genoten. Toen nog even relaxen met wat theetjes in een hippe coffeeshop. De dames deden daarna alvast wat shopervaring op en nadat we wat water en andere versnaperingen hadden ingeslagen gingen we terug naar het hotel om alvast de eerste indrukken te verwerken.

Daar aangekomen besloten we eigenlijk meteen om een ander/schoner hotel te zoeken met een zwembad. Dit hotel viel toch wat tegen. Op internet zochten we wat kandidaat hotels op en daarna gingen we met een taxi naar de eerste. Dit hotel zat in Salt Lake, een voorstadje van Kolkata, ongeveer een half uur vanaf het centrum. Het hotel bestond nog niet zo lang en had niet veel gasten in huis op dat moment. Dus konden we daar meteen een hele goede deal regelen voor de rest van de week. De andere hotels hoefden we daarna niet meer te bezoeken.

Dus verkasten we de volgende dag na de middag naar Salt Lake en na een lekkere lunch in het hotelrestaurant hebben we de rest van de middag lekker bij en in het zwembad gehangen. Die avond hebben we nog een nabijgelegen mall bezocht en daar wat gegeten in het foodcourt. Ik heb daar tevens een Indiase simcard aangeschaft voor mijn mobiel, zodat ik geen hoge telefoonrekening zou krijgen na deze trip. Alles bij elkaar duurde het een uur om die simcard te krijgen. Eerst moest een formulier ingevuld worden. Toen moest er een saldo op de card gezet worden, wat redelijk lang duurde. Tussendoor moest ik nog even tien Rupees aftikken om een kopie van mijn paspoort te laten maken. Lekker efficient, dus ik vroeg of ze dat niet gewoon bij de totaalrekening konden zetten. Nee, dat ging niet, want ze moesten naar een andere winkel voor het kopieren en ze hadden zelf geen losgeld. Vage shizzle allemaal. Later bleek dat ze die tien Rupees helemaal opgemaakt hadden, want ze hadden van elke pagina in mijn paspoort een kopie gemaakt, dus ook van de pagina's met visumstempels van mijn eerdere trips. Vraag me nu nog steeds af wat het visum van Oost-Timor nou te maken heeft met het aanvragen van een Indiase simcard. Maar uiteindelijk heb ik weinig aan de simcard gehad, want het bel- en sms tegoed was al snel op en de 3g internet verbinding was erg traag.

Op dinsdag ben ik na het ontbijt met Yamna naar de stad gegaan. Stephanie bleef in het hotel en ging aan haar kleurtje werken bij het zwembad. De wijk Gariahat staat bekend om zijn zijde winkels en straatmarkt en is ook de beste plek om sarees te scoren. We zijn een aantal winkels ingeweest en probeerden overal om af te dingen, maar telkens weer wees men naar een bordje met daarop 'Fixed Prices' Ondanks dit moet het toch mogelijk zijn om te onderhandelen over de prijs, maar we kregen de tactiek hier niet onder de knie. Maar uiteindelijk zijn we er toch wegeggaan met wat mooie spulletjes tegen redelijke prijzen.

Woensdag hebben we een sightseeing tour door de stad gedaan. We hadden via het hotel een auto met chauffeur geregeld, die ons tien uur ter beschikking stond. Mooi prijsje overigens, slechts dertig euro!
Het eerste uur verspeelden we reeds door iets te laat te ontwaken, (ja hallo, het is vakantie) maar het werd uiteindelijk een geweldige dag!
Eenmaal op weg hebben we eerst de route met de chauffeur doorgesproken door aan te geven dat we bepaalde dingen graag wilden zien en bezoeken. Ons wensenlijstje hielp hem een goede route te bepalen. Het verkeer hier is overigens typisch Aziatisch, vier- of vijfbaans waar het ofiiceel tweebaans is en een getoeter van jewelste. Maar we keken onze ogen uit, er rijdt hier van alles rond, van fietsriksjas en autoriksjas tot trams en bussen en natuurlijk de 'King of the Indian Roads', oftewel de Hindustan Ambassador, de klassieke Indiase taxis.

Als eerste bezochten we het complex waar Moeder Teresa vanaf haar jeugd tot aan haar dood woonde en werkte. Best indrukwekkend, deze vrouw heeft zoveel goeds gedaan voor de mensen. De tombe waarin ze ligt is ook op het complex aanwezig.
Hierna reden we naar het Victoria Memorial, een groot paleis aan de rand van het centrum, gebouwd ter verering van het Engelse 'succes' in India. Pfff, ik heb het niet zo op dat kolonialistische gedoe, maar het is altijd goed en leerzaam om zulke plekken te bezoeken. Toen was het tijd voor de lunch, dat we genoten in hetzelfde Italiaanse restaurant als op de eerste dag. In al die restaurants zijn ze trouwens erg benieuwd maar onze mening, elke keer weer kregen we een review vragenlistje voorgeschoteld (bij deze Italiaan zelfs op een tablet) die we naar waarheid moesten invullen. Grappig.

Het volgend punt op het programma was de heilige Ganges rivier, die langs de stad stroomt. We konden een stukje langs de rivier lopen over een soort boulevard. Op een plek konden we allemaal offers zien liggen en drijven die de mensen daar gelegd hadden. Mensen namen er een duik in de rivier en er waren er ook een paar die jerrycans met het rivierwater vulden. Uit oogpunt van hygiene hebben we dit alles maar van gepaste afstand bekeken.

Het werd al schemerig toen we langs de rivier verder reden. Via de Howrah bridge, een van de drukste bruggen ter wereld, (volgens een artikel op Wikipedia gaan er per dag maar liefst honderdduizend voertuigen en honderdvijftigduizend voetgangers over de brug) kwamen we aan de andere kant, waar de stad Howrah ligt. Daar is ook het grootste treinstation van India. Via de oever van de rivier reden we richting een andere brug en konden we dus Kolkata van deze kant zien. Die andere brug was veel rustiger qua verkeer, komt waarschijnlijk doordat er tol geheven wordt. Eenmaal terug in Kolkata was het al donker en reden we naar de laatste bezienswaardigheid van de dag, de Kalighat Hindoe tempel. De weg naar de tempel toe moesten we te voet afleggen en voerde langs een hoop kraampjes en stalletjes, waar je allemaal hindoe offer attributen kon aanschaffen.

Eenmaal bij de tempel liepen we naar binnen en zochten we naar het gedeelte waar men offers bracht enzo. Het leek wel een martkhal daar, volop mensen en lawaai. Om het offergedeelte te bezoeken moest je je schoenen uitdoen en daar achterlaten. Op zich prima, maar ik wou mijn schoenen dan wel in m'n tas meenemen. Dat mocht dan weer niet. We besloten toen om maar weer weg te gaan, we hadden ook niet echt het idee in een tempel te lopen. Na nog wat rondstruinen langs de kraampjes reden we weer terug naar het hotel en genoten we later in het winkelcentrum nog van een maaltijdje en wat drankjes.

Donderdag werd een relaxte chilldag aan het zwembad. Yamna en ik namen 's avonds afscheid van Stephanie, die weer terug naar Nederland ging. Vrijdagochtend vlogen we naar Dubai, wat een goede tussenstop bleek tussen het drukke Kolkata en Nederland. We hebben daar wat sightseeing tripjes gedaan, wat rondgeshopt en genoten van lekkere mixed grill maaltijdjes aan de Creek. (het watertje dat door Dubai loopt)
En tevens hebben we daar geleerd dat als je wil weten hoe laat de zon ondergaat in Dubai, dat je dat dan even aan de afdeling Klantenservice in een winkelcentrum moet vragen ;-)

We hebben bijna alle tripjes trouwens met de metro gedaan. Dat rijdt er nog niet zo lang en ziet er super modern uit. Zowel de treinstellen als de stations deden me erg aan Singapore denken. In het oude deel van Dubai rijdt-ie ondergronds en in het nieuwe deel bovengronds. Er is geen machinist die de metro bestuurd, het gaat volledig automatisch.
Er is een VIP coupe aan de voorzijde met wat zachtere stoelen, als je daar wat extra dirhams voor over hebt tenminste. Er is zelfs een aparte coupe voor vrouwen en kinderen, blijkbaar is dat nodig hier. Ik had dat eerst niet door, 'k liep dus nietsvermoedend die coupe binnen met Yamna in mijn kielzog, omdat daar nog wat ademruimte was. Meteen werd ik door een vrouwelijke conductrice aangesproken met het verzoek een coupe verder mijn heil te gaan zoeken. Zag toen pas het bordje met daarop een vrouwpersoon en een kind.
Bijna nog een boete gehad. Redelijk uitgehongerd na een lange, bezwete wandeltocht nam ik tijdens een van de ritjes een hap van een Snicker reep. Bijna meteen werd ik door de passagier tegenover me op de vingers getikt. Hij fluisterde me toe dat eten in de metro streng verboden is, op straffe van een boete van maar liefst honderd dirham. Nou, die twintig euro kon ik nog wel goed gebruiken daar, dus stopte ik wijselijk mijn snack maar weer weg. Maar goed, zo houd je wel zo'n metro kraakhelder en schoon.

Zondagochtend dertig september vloog ik terug naar Nederland, relaxed en uitgerust. Sneller dan verwacht toch weer op reis geweest! En ook al was het maar een weekje, spijt heb ik er zeker niet van gehad!

India en Dubai: Been there, done that too wooohoooooo!!! Tot de volgende trip!!

=========
English summary

Some opportunities do not present themselves that often, so when I got the chance to spend a week in India and Dubai I didn’t have to think long. The four-day work assignment which I had to fulfill in India was cancelled a week before departure, but since the flights were booked with non-refundable tickets I almost immediately decided to use the ticket. I was joined but two colleagues with the same adventure in mind.

So we happily hopped on the Emirates' new Airbus 380 which brought us to Dubai. on Saturday 22SEP12. After a two-hour layover we travelled on to Kolkata, India. We arrived early Sunday morning. Someone from the hotel that we booked for the first night picked us up. During the ride from the airport to the city I felt differently than usual after arriving in a new and far away country. So this is how a culture shock must feel. Perhaps the short preparation time, in combination with the twelve hour journey was the cause for this.
But after a power nap in the hotel the feeling disappeared when we went out to look for an atm. It took some time to find one while we were walking on the busy streets while enjoying the sweltering sun. I had to adjust my walking pace to that of the ladies, but that went smoothly after a short while.

After getting some money from the machine we took a taxi to a big mall nearby, where we enjoyed a nice meal in an Italian restaurant. The ladies then tested their shopping skills and after we got some groceries we went back to the hotel to digest the first impressions.

We decided to look for an other hotel with swimming pool, because we really felt the need to cool off after a hot day.

(to be completed soon)