Week 6, 7, 8, 9 and 10 - full story

(English summary below)

Zo, nu even wat tijd vrijgemaakt om een update te plaatsen. Ik ben nu weer eventjes terug in Nederland, maar vlieg vanavond weer terug voor drie extra weken werken in Singapore! In principe zou ik klaar zijn daar op vier juli jl., maar het project heeft de nodige vertraging opgelopen en additionele hulp mijnerzijds was erg gewenst. Tja, vertraging of niet, ik vind alles best! Dus na wat overlegrondes en overtuigingsgesprekken met mijn manager heb ik toestemming gekregen voor dit toetje van drie weken!

Hier het verslag over de laatste vijf weken. In week zeven waren de General Manager, de Credit Manager en de Accounts Receivable Manager een paar dagen op bezoek geweest. Ze wilden oa. het projectverloop ter plekke bekijken. Het werd een zware week, ik ben drie avonden op rij met de heren op stap geweest en heb de nodige biertjes aan mijn inmiddels aardig geslonken bierbuik toegevoegd. Maar buiten de kroegentochten hebben we ook heerlijk gegeten in goede restaurants. Zo zaten we op een avond in het Clarke Quay gebied, bij het Jumbo restaurant. Die staan bekend om hun goede chili crab, wat een typisch Singaporees gerecht is. Het smaakte inderdaad erg goed! Met een welbekomen buik zijn we later nog bij een van de barretjes neergestreken en heb ik nog even een Irish Car Bomb genuttigd. Dit is een bier cocktail, wat al eigenlijk niet rijmt met elkaar. Het is Guinness bier met wat Irish whiskey en Baileys gemixt in een half-liter bierglas. Dan krijg je er nog een klein glaasje Baileys bij, wat je in het grote glas moet laten zinken. Tot drie tellen en het hele goedje in een keer achterover slaan. Zo, dat was effe een bevalling zeg! Gelukkig maakte de smaak van Baileys het nog wel te pruimen en had ik een goede bodem gelegd, maar normaal gesproken zou je of meteen over je nek gaan of na twee stappen omvallen. Ach, je moet alles een keer geprobeerd hebben toch!

Aan het eind van week acht ben ik op zaterdagochtend de achtentwintigste juni naar Melaka (ook wel bekend als Malacca) gegaan, een historisch Maleisisch stadje op een uur of drie rijden van de grens met Singapore. Ik heb eerst geprobeerd om dit weekend naar een Maleisisch eiland te gaan voor wederom strand, zee en relaxation, maar het was schoolvakantie die tijd dus alles was al vol. Maar ik vond dat ik ook wat cultuur moest snuiven, dus werd het Melaka. Geen spijt van gehad, want het werd een leuk tripje. Met een luxe bus reden we die zaterdagochtend weg uit Singapore. Om een uurtje of een 's middags kwamen we aan bij het Equatorial Hotel, een mooi centraal gelegen hotel met maar liefst drieentwintig etages. Snel m'n tas gedropt, peukie gerookt en toen op ontdekkingstocht. Het lekkere vrije backpackmaluku gevoel kwam weer helemaal boven: nieuw stadje op mijn lijst, klaar om ontdekt te worden! Ik merkte wel dat de hitte hier anders is dan in Singapore, alhoewel Melaka een kustplaatsje is. Het zweet droop me na een uur rondlopen al aardig langs mijn rug.

Melaka is een van de eerste plaatsen waar de Europeanen voet aan Aziatische wal hebben gezet. Zo vind je er een ruine van een Portugees fort en ook de Nederlanders met hun VOC-mentaliteit hebben hier toentertijd hun gebouwen neergeplant. Het centrale plein heeft zelfs nog een gebouw wat officieel "Het Stadthuys" heet. Leuk en interessant om dit alles te zien. Een van de mooiste musea vond ik een nagebouwd Portugees zeilschip, wat op het droge staat aan een van de kades. Dit schip is echt zo'n wegdroom-plek, mijn gedachten dwaalden af naar vroegere tijden, toen de Europeanen op ontdekkingstocht gingen en alle zeven wereldzeeen overtrokken op zoek naar het onbekende.

Melaka is een klein stadje wat goed te belopen is, mits je zorgt voor genoeg water vanwege de hitte. En je moet bestand zijn tegen de hordes toeristen, in dit geval grote groepen Indonesische of Maleisische schoolreisjes. (kon het verschil niet zo goed zien, zie foto)

Vermoeid maar ook verrijkt na dit middagje cultoeristisch doen ben ik voor een powernap en een roomservice diner naar het hotel teruggegaan. 's Avonds had ik wel zin in wat harde house muziek, dus ben ik met een taxi naar de plaatselijke Techno club gegaan. Ondanks de drommen toeristen in de stad waren er hier alleen maar locals te zien, wat me erg goed beviel. Eenmaal binnen in de DownUnder Club heb ik me rot gelachen om wat ik daar allemaal aantrof. Snoeiharde Happy Hardcore, met mensen die er niet op kunnen dansen. Het verkrijgen van een drankje was ook nog een hele toer. Ik zag een bar, maar geen bezoekers die daar hun bestelling deden. Wel zag ik allemaal ventjes met gele verkeerscontroleurs-hesjes lopen. Bleek dus dat zij je bestelling opnemen, je drank halen en dat je bij hun moet afrekenen. Nou goed, ik zocht een plekje aan een tafeltje en probeerde mijn bestelling door te geven. Of mijn accent was te vaag of het muziek volume stond te hoog, maar ze begrepen mij niet. Uiteindelijk haalde een van die verkeerscontroleurs zijn supervisor erbij, die gekleed was in een stylish zwart pak. Duidelijk herkenbaar als leidinggevende dus. Die begreep me wonderwel en stak zijn vinger op tegen een van de gele hesjes, ten teken dat ik een biertje wilde. Zo, eindelijk, schiet nu maar op met mijn biertje! Na een korte tijd kwam het hesje terug met een jug, een literkannetje bier dus en een whiskey glas. Hmmm, apart. Wat zou de bedoeling zijn?

Na het afrekenen (omgerekend slechts tien euro: dat werd zuipen dus!!!) schonk hij het glas vol, compleet met schuimkraagje. Smaakte goed! Na twee slokjes zette ik het glas halfvol terug op tafel om me weer even over te geven aan people-watching. Tot mijn verbazing kwam er een geel hesje aangestormd die mijn glas weer tot de rand toe vulde. En dat ging de hele tijd zo door, na elke slok werd het weer aangevuld. Dit stond zelfs in de supervisor zijn taakomschrijving, dus die kwam ook een paar keer langs. Zwaar overdreven gedoe, maar het voelde wel erg V.I.P.! Misschien dachten ze dat ik T-Diddy was ofzo.
Tuurlijk vroeg dit om een dolletje! Dus ik deed even alsof ik een slok nam, zette mijn glas terug op tafel en ja hoor, daar kwam de aanvulbrigade al aangelopen! Viel niks aan te vullen, dus keerde hij op zijn schreden weer terug. Later heb ik dit geintje wel gecompenseerd met een fooi, ze doen ook maar hun werk toch? De eigenaar kwam ook nog even buurten, een oude blanke kerel met een grote cowboyhoed en een veels te jong schatje aan zijn arm. In zijn kielzog een slijmerige assistent ofzo en ook deze figuur voelde zich geroepen om mijn glas bij te vullen. Drie kannetjes later had ik er genoeg van en ben terug naar mijn hotel gegaan. Weinig taxis daar, dus ben ik maar gaan lopen in de zwoele avondlucht.

Een dag later, zondag de negentwintigste juni, ben ik na het uitslapen nog naar het Aborigines museum geweest. Hier geen australische aboriginals, deze term wordt naar mij nu duidelijk is gebruikt voor alle oorspronkelijke bewoners van een land. In het Maleisische geval de Orang Asli. Goed om zulke dingen te bezoeken, ook de Orang Asli zijn onderdrukt geweest en proberen nu mee te gaan in de moderne stromen, met zoveel mogelijk behoud van eigen cultuur.

Voldaan keerde ik die avond weer terug in Singapore. Aan de grens had ik nog even wat momentjes. Ik had een voorraadje kauwgom ingeslagen in Melaka, omdat dat in Singapore niet te koop is. Aan de grens mag je maar met een pakje verschijnen, geldt ook voor sigaretten. Ik had twee pakjes kauwgom in mijn broekzakken, want ik verwachtte geen detectie poort maar wel een x-ray machine. Laat er nou ook een poort staan daaro! En natuurlijk ging die af toen ik er door liep, dus werd ik gefouilleerd door een beambte. Ze voelde aan mijn zakken, maar kon de vorm van de kauwgompakjes niet thuisbrengen. Daarbovenop zei ik dat het mijn pasjes waren en dat geloofde ze, dus kon ik opgelucht doorlopen. Je zal waarschijnlijk geen straf of boete krijgen, maar je weet maar nooit! Dus triomfantelijk kauwgom kauwend liep ik het douane gebouw uit.

Het vorige weekend heb ik op zondag de zesde juli nog even het Bukit Timah Natural Reserve park bezocht, samen met Yuko, een Japanse oud-Elsevier collega, haar echtgenoot en een Francaise. Een mooi stukje heuvelachtige natuur midden op het eiland, met loop- en fietspaden. Ook lopen er aapjes vrij rond, grappig om te zien. Het werd behoorlijk zweten, het was bewolkt en erg benauwd en er waren een paar steile stukjes waar we liepen. Maar goed voor de conditie en het menselijk gewicht!

Afgelopen dinsdagavond ben ik even terug naar Nederland gevlogen. Mijn moeder zou op donderdag de tiende juli haar afscheidsfeest vieren, ze is nu met vervroegd pensioen na jarenlang als onderwijzeres gewerkt te hebben. Ik wilde koste wat kost bij het feest aanwezig zijn, maar heb mijn moeder dit niet verteld. Smoesjes als dat het niet mogelijk was eerder terug te vliegen enz. gingen er gelukkig wel in bij haar, dus kon ik haar mooi verassen afgelopen donderdag. Ik liet eerst een grote bos bloemen afgeven door een van haar collega's, waarna ik door een achterdeur de zaal in werd geloodst en ineens voor haar neus stond. Blij en emotioneel verrast kon ze haar oudste zoon weer begroeten!

Gister heb ik haar meegenomen naar het North Sea Jazz Festival in Ahoy Rotterdam, als zijnde het startpunt voor de rest van haar leven. Samen met wat neven en nichten plus aanhang konden we er genieten van optredens van onder andere Chaka Khan, George Benson, Sharon Jones and the Dap Kings en als sluitstuk een spetterend optreden van Tower Of Power, wat een van ma d'r favoriete bands is.
Ma wil binnenkort ook gaan reizen, eerste bestemming zal Zuid-Amerika worden. Dus als ik terug ben begin augustus zal ik samen met haar een mooi tripje gaan programmeren.

Vanavond vlieg ik dus weer terug voor de laatste, hopelijk prettige, loodjes. Ik ben vorige week vrijdag al uitgecheckt uit het luxe appartement en heb mijn intrek genomen in het Le Meridien hotel, wat een klein stukje verderop de straat zit. De komende drie weken zal ik ook daar zitten. Kostenbesparing he, het verblijf in het service appartement is behoorlijk prijzig. Het hotelverblijf per nacht kost de helft van wat Elsevier moet betalen voor het appartement. Ach, mij maakt het niet uit, als ik maar een bed heb en kan douchen vind ik het wel best. I'm in Singapore!!!! Hopelijk kan ik in de twee resterende weekenden nog wat meer zien van Singapore, alhoewel ik het grootste deel al gezien heb.

Tot gauw maar weer!

===========================================
English Summary

I’ve been back in Holland for a couple of days now, but I will fly back to Singapore tonight, for an additional three weeks.
Here the report from the last five weeks.

The General Manager, the Credit Manager and the AR Manager came over from Amsterdam in week 7. They wanted to see how I was doing and how the project went. This was quite a rough week, as we went out for dinner and lots of beers after work for three nights in a row.

The food is excellent here. One night we went for Chili Crab, one of Singapore’s signature dishes, in the Clarke Quay area. After this delicious dinner, with other fried and grilled fish as well, we went for some drinks in one of the bars here. I had an Irish Car Bomb, a type of Beer Cocktail. In a Guinness pint glass you have to let sink a small glass with Baileys. Count to three and down the hatch it goes! The after taste is a bit like very old coffee. I was lucky for having that lavish dinner, otherwise I would have been drunk immediately. Oh well, try before you die, right?

On Saturday June 28 I went to Melaka (also known as Malacca), which is a historical town in Malaysia., not too far from Singapore. I actually wanted to book me a spot on one of Malaysia’s pristine beaches, but everything was booked to the max because of a local holiday weekend. But sniffing up a bit of Asian culture is also an experience, so Melaka it is. With a luxurious coach I made the three-hour trip up north. Around one in the afternoon we arrived in Melaka. My hotel was very near the historical center of town. After checking-in I brought my weekend bag to my room, had one cigarette and then I went for a long exploration trip. This felt like always when I’m abroad, free like a bird, ready to explore the world! The heat felt different here, even though Melaka is a coastal town.
Melaka was one of the first places where the Europeans set foot on Asian soil back in the days. You can still see some Portuguese fortified areas and a number of old Dutch buildings. The central square even has a building called “Het Stadthuys”, which is Dutch for city hall. Nice to see all of this. I visited an old Portuguese sailing ship, which they probably used to sail the Seven Seas of the World in the good old days.
The historical center of Melaka is small, so good for walking around. But you need to bring lots of water because of the heat. And there are a lot of Indonesian and Malaysian tourist groups, which can cause for some delays at some venues.
After walking around for almost the entire afternoon I went back to the hotel for a powernap and some food. At night I felt like exploring the Melakan dance scene, so I had a taxi bring me to the local techno house club. Even though I spotted lots of tourists during the day, at night they all probably stayed in their hotels and got entertained there. Only locals were present in this club.

The place is called the DownUnder Club. I had a very good time there. The music they played was very loud and fast techno house music, with a bunch of locals who do not know how to dance to this music. The funniest thing was trying to get a drink. I saw a bar, but no visitors placing an order there. I did see some guys in yellow fluorescent security jackets. It turned out that they were the ones to take your order, bring your drink and collect your money. Ok, so I returned to my seat to watch the people trying to dance cooly. I signaled for one of the yellow jackets and told him that I liked a beer please. Either the music was too loud or I spoke with an accent, but he did not understand me. Eventually he went and called his supervisor, a guy in a stylish black suit, no tie. He did understand me, and he raised one finger to the yellow jacket, meaning that I wanted a beer. Finally hahahaha. After some minutes the yellow jacket returned with a jug containing 100ml of beer, and a small glass. Was that for me??

Well yes it was! I paid the bill (around ten euros/fifteen usd) and then he filled the cup, including a nice white brew head. Aaaahhhh, that tasted really good. I finished half of the cup first and put it back on the table. Before I could blink the yellow jacket stormed out of the dark and filled my cup to the brim again. That happened every time I took a sip. Even the black suited supervisor did that. Lol, I really felt like a VIP. They probably mistook me for T-Diddy hahaha!
This all called for a joke of course. So I pretended to take a sip, put my glass back on the table and waited for the filling squad to appear. When they saw my glass was still full they just walked away. Ok, so that was funny, but I did compensate this behavior by tipping them well though.
Later the owner (probably an Ozzie, wearing a big cowboy hat) took a look around, together with his squeeze and some slimy, ass kissing assistant. The latter also filled my glass when he saw his boss looking at me.

After three jugs and a lil’ bit of dancing I had enough of all this so I decided to return to my hotel. Hardly any taxis around here, so I just walked home. It was just one long street that I had to walk along, so no chance of getting lost.
The next day, Sunday 29 June, I woke up around noon and checked myself out of the hotel. I left my bag at the concierge and took a taxi to visit the Aborigines Museum. I thought only Australia had Aboriginals, but now I know that all original tribes in a country are called Aborigines. (yes I know, didn’t pay too much attention at school back in the days lol…..)
Here in Malaysia you have the Orang Asli. The museum building was constructed as an old Orang Asli home. Good to visit these venues, the Orang Asli were also oppressed in the past. They are now trying to blend in the modern society, whilst trying to preserve bits and pieces of their own culture.

Satisfied after a well-spent weekend I returned in Singapore that night. At the border I had to be a bit cautious, because I was ‘smuggling’ a couple of packs of chewing gum into Singapore. Only one pack is allowed. I expected an x-ray machine and no detector gate at Singapore customs. So I put both packs in my pockets. Well, they had both, and the detector gate went off when I walked through. So the customs agent examined my clothes, but luckily she could not identify the packs. So I just said that what she felt there were my credit cards and other passes, and this she believed. So with a fresh piece of gum I exited customs and continued to my apartment!

Last weekend I visited the Bukit Timah Natural Reserve Park, together with Yuko Ito, a former Japanese Elsevier colleague. Also joining were her husband and a French expat lady. This park is situeated at the center of Singapore Island and has a lot of walking, hiking and biking trails. The weather was cloudy, so after climbing some hills I lost like three liters of sweat. Afterwards we went into the city for some beers and dinner at the Lau Pa Sat foodcourt.

I flew back to Holland last Tuesday. My mum was celebrating her early retirement from being an English teacher last Thursday, this I wouldn’t miss for the world! I didn’t tell her I was flying back, I simply told her that all flights were fully booked. She bought this every time I told her that, so I was able to surprise her that day. I went to her school some ten minutes after the party had started, fully dressed in a three piece suit. That’s what mommy wanted me and my brother to wear on this day. I had to cover my face with a big flower bouquet because she could easily spot me entering the building. But as always she was very busy talking to her guests, so I entered unseen. I gave the flowers to one of her colleagues, who then pretended that a courier dropped off this bouquet after I sent it from Singapore. Meanwhile I sneaked around the back, and heard her talking about how I always remember to send her something on her birthday and on mother’s day. Then I jumped out of the dark with a loud: SURPRISE!!!! At first she was a bit startled, but she was very happy to see me!

As a present and to mark the start of the rest of her life I took her to the North Sea Jazz Festival yesterday. There we enjoyed performances by Chaka Khan George Benson, Sharon Jones and the Dap Kings and mom’s favorite band, the funk and soul band Tower of Power!

Tonight I will fly back for the additional three weeks in Singapore. I will be staying at the Le Meridien hotel, to save some money. Hopefully I get the chance to explore some more around Singapore, although I’ve seen the larger part already.
See ya soon!