Week 12 and 13 - Goodbye Singapore...

(English summary below)

Ben al een hele week terug in Nederland en kan maar moeilijk wennen. Logisch eigenlijk, na drie mooie maanden wonen, werken en leven in Singapore.
Maar voor alles is een tijd, dus ben ik vorige week vrijdag het vliegtuig ingestapt voor de terugreis. Ik heb trouwens een behoorlijk tijdje kunnen slapen aan boord, wat me in al die jaren nooit lukte. Ik denk dat het komt doordat ik na een lange werkdag 's avonds ben gaan vliegen. Goed om te weten voor de toekomst!

De laatste drie weken waren lekker rustig op het werk. Zoals vermeld in het vorige verslag waren we al "Live" gegaan, dus restte mij het begeleiden van mijn collega en tussendoor nog wat hand- en spandiensten voor mijn Amsterdamse collega's.
Het weekend van de zesentwintigste juli, mijn laatste weekend in Singapore, heb ik benut om nog wat sightseeing tripjes te doen. Zaterdag de zesentwintigste ben ik de grens met Maleisie overgewipt om naar Johor Bahru te gaan. Eigenlijk alleen om kauwgom te halen, dit is in Singapore niet te koop en mijn in Nederland aangeschafte voorraad was al op.
De heenreis heb ik met de bus gedaan, voor het mooie sommetje van slechts een euro. Vanaf het busstation tot aan de grens, een ritje van een half uur, reed de bus lekker door. Het is een zogeheten "expresse bus" weetjewel. Bij de grens moet iedereen de bus uit. Aangezien deze bus om de tien minuten rijd, kun je later gewoon de volgende pakken. De formaliteiten bij de Singaporese douane verliepen snel. Met een volgende bus reden we dan de Causeway Bridge over, die Singapore met Maleisie verbind. Aan Maleisische kant moest iedereen weer eruit. Deze grenspost was een wereld van verschil met die van Singapore. Singapore heeft een modern, airconditioned grensgebouw. Afgebakende paden voor de douaniers zorgen ervoor dat het een geordende aanblik geeft. In Maleisie, een paar honderd meter verder, is alles tegenovergesteld hahaha. Dus iedereen staat door elkaar heen, slechts een paar fans zorgen voor enige verkoeling en het gebouwtje verkeert in staat van ontbinding. Ik heb er een goeie veertig minuten gestaan. Het leek wel of half Singapore de grens over wilde. Gelukkig had ik een literfles water bij me, die aan het eind leeg was.
Dit tafereel bracht wel weer herinneringen aan vorige wereldreisjes naar boven, vooral die keer dat ik met Karlijn van Thailand naar Cambodia reisde.

Meteen na de grenspost ben je in het centrum van Johor Bahru. Ik heb er wat rondgelopen door de straten en ben een winkelcentrum ingedoken om te kijken of er nog wat te halen viel. Weinig dus, wel opvallend veel namaak spullen. Ben er weggegaan met een familiepak kauwgom. Na een maaltijd in een hip fusion cooking restaurant (gewoon een bordje rijst met groente en vlees gegeten, maar de opdiening was wel stylish) ben ik met een taxi terug naar Singapore gegaan. Geen zin meer in lang wachten bij de grens en de kans dat mijn kauwgom afgepakt wordt is ook wat groter als ik met de bus ging.
Die taxi was het betere werk, kostte me wel tien euro maar ik hoefde nergens de auto uit. Gewoon door het raampje je paspoort afgeven, that's it! Bij de Customs van Singapore hoefde de chauffeur alleen de kofferbak open te maken, vast vanwege de drukte.

's Avonds ben ik met een meisje van het werk naar Zouk gegaan, naast de Ministry Of Sound (M.O.S., zie mijn eerste verslag vanuit Singapore) De club van Singapore. Zouk heeft een iets ouder publiek en ziet er iets stijlvoller uit. Ook hier meerdere zalen met elk een eigen thema. We hebben de meeste tijd in The Velvet Underground verbleven, daar draaide de DJ lekkere clubhouse. Het was gezellig druk, met voornamelijk de jetset van Singapore. Entree en drankjes waren goed te doen, ook hier kreeg je bij de entreeprijs van rond de vijftien euro twee consumptie bonnen.

Zondag de zevenentwintigste ben ik 's middags op de metro gestapt naar City Hall. Daar in de buurt is het Asian Civilisation Museum, wat ne wel interessant leek. De expositie vertelt in principie de geschiedenis van Azie vanaf de middeleeuwen, verdeelt in regio's. Mijn interesse ging voornamelijk uit naar Zuid-Oost Azie en natuurlijk de Molukken. Afgezien van wat gejatte Molukse schalen uit de negentiende eeuw waren er voornamelijk Javaanse en Balinese gebruiksvoorwerpen en kledij tentoongesteld. Ook de geschiedenis van Singapore was in woord en beeld te zien. Na een uurtje ben ik weer naar buiten gegaan en heb nog wat rondgezworven door de stad.

Maandag de achtentwintigste juli nog een klein toetje op mijn verblijf. Ronaldinho kwam met de Braziliaanse Olympische selectie een wedstrijdje spelen tegen een selectie van Singaporese profs. Naast Ronaldinho waren Anderson van Manchester United en Alexander Pato van AC Milan de andere bekende namen.

Hier moest ik als voetballiefhebber bij zijn natuurlijk. Ik verwachtte dat het storm zou lopen met de kaartjes dus heb ik meteen een kaartje gehaald nadat de verkoop begon. Achteraf was het stadion maar voor de helft bezet, een mannetje of dertigduizend had net als ik zestig SingDollar (dertig euro) neergeteld om Ronaldinho zijn magische steekpaasjes en acties te aanschouwen. Er was zelfs een klein contingent Braziliaanse supporters aanwezig, wat naast de super enthousiaste Singaporezen voor een leuk sfeertje zorgde. De wave ging zelfs een paar keer rond, bij de tussenstand van nul-twee.
Brazilie speelde een beetje met de handrem erop, maar Singapore gaf goed partij. Vooral in de tweede helft waren ze dichtbij een doelpunt, wat ik ze wel gegund had. Einduitslag nul-drie. Zie onderaan dit verslag voor een aantal foto's en filmpjes.
Helaas liet mijn camera mij een beetje in de steek, excuses voor de slechte kwaliteit.

Ik ben uiteindelijk tien minuten voor tijd weggegaan, om lekker rustig een taxi te pakken. Helaas, nergens een taxi standplaats en de aanwezige taxis waren gereserveerd. Dus na twintig minuten rondlopen in de broeierige avond heb ik maar de eerste langskomende bus gepakt. Ik ben na vier haltes uitgestapt, want mijn orientatie en de skyline vertelden me dat deze bus de verkeerde kant opreed. Uiteindelijk heb ik aan de andere kant van de weg dezelfde buslijn gepakt, want die zou volgens de halte info vlakbij mijn hotel stoppen. En dus reed ik even later weer langs het stadion.... Lekker slim he!

De rest van de laatste week bestonden uit het afronden van wat zaken en het afscheid nemen van iedereen. Ik kreeg nog een mooi cadeautje van het Finance Team, heb met het Credit Control team nog een lekkere lunch genoten in een Indonesisch restaurant en ik ben nog gaan dineren in een Japans restaurant mijn collega, die ik deze drie maanden heb begeleid. Mijn laatste avond heb ik benut om de laatste inkopen te doen en ik ben eindelijk naar Boon Tat Street gegaan, wat naast het grote Lau Pa Sat foordcourt zit. Boon Tat Street heet in de volksmond ook wel Satay Street, aan weerskanten van de straat staan een heleboel satay kraampjes en in het midden staan tafels en stoelen, lekker in de buitenlucht. Ik als sate liefhebber kon deze hotspot natuurlijk niet onbezocht laten!

De laaste dag, vrijdag een augustus, stond ik met de pest in mijn lijf op. Voelde me zwaar treurig, deze drie maanden zijn echt omgevlogen! Ik zal het allemaal zeker gaan missen, vooral het heerlijke eten, de relaxte mensen, het klimaat.... Ook hier voelde ik me erg thuis.

Terugkijkend kan ik zeggen dat deze drie maanden een geweldige ervaring voor me waren. Alhoewel ik behoorlijk verwend werd met het beschikbaar gestelde apartement en hotelkamer, moest ik toch zien te overleven in deze metropool. Als ik mijn spaarrekening nu bekijk, kan ik alleen maar zeggen dat ik het goed gedaan heb. Ben gezond gebleven, ik heb elke dag heerlijk en voordelig gegeten in de diverse foodcourts en restaurants en ik heb nog wat van de buurlanden kunnen zien. Singapore zelf heb ik min of meer van alle kanten bekeken, alle hotspots zijn door mij bezocht.

Het hoofddoel van deze werktrip was natuurlijk het assisteren in het project, wat ik volgens de projectleider uitstekend gedaan heb. Ik kreeg nog een mooi bedankmailtje van haar, wat ik in de toekomst vast kan gebruiken. Achteraf vond het management het een goede keuze om mij met mijn werkervaring ter plekke te laten meewerken aan het project. Vooral vanwege het tijdsverschil en de onbekendheid van de mensen van Elsevier Singapore met het systeem.
De door mij nu opgedane ervaringen zijn waardevol voor later. Je moet toch maar proberen samen te werken met mensen uit een andere cultuur. Ik moet zeggen dat mijn reiservaringen me hierbij erg geholpen hebben. Die tripjes hebben me mede geleerd me te kunnen verplaatsen in andemans situaties en gedachten, ongeacht zijn of haar afkomst. Ik heb samengewerkt met Singaporezen van Chinese en Maleisische afkomst, Koreanen, Japanners, Taiwanezen en de onvermijdeljke IT'ers uit India. Natuurlijk is Singapore een erg moderne stad, die vooral op de werkvloer westers aandoet. Maar toch zijn er verschillen in handeling en benadering.

En nu weer terug in Nederland. Toen ik afgelopen maandag terug op kantoor kwam voelde het net alsof ik terug van vakantie kwam.
Er staan binnenkort vergelijkbare projecten op de rol in andere landen, hopelijk herinnert men zich mijn bijdrage aan dit project.
Later dit jaar hoop ik nog een paar weken vrij te kunnen nemen voor een ouderwets ontdekkingtripje. Ik weet nu alleen nog niet waarheen. Misschien alsnog naar Mexico en Belize? We zien het wel, U zal vanzelf weer op de hoogte gesteld worden via deze site!

Groet

Theo

===========================================
English Summary

Back home for more than a week now and I'm still having trouble adjusting myself to the Dutch pace.