Langkawi, 16/05/11

(English summary below)

Schitterend land, dat Myanmar!

Ik ben op donderdag 5 mei van Yangon (wat dus niet de hoofdstad meer is, zoals abusievelijk vermeld in mijn vorige bericht. De hoofdstad is tegenwoordig Naypyidaw) doorgereisd naar Mandalay met een binnenlandse vlucht. Een busreis zou minimaal vijftien uur duren. Normaal gesproken niet zo erg, maar mijn tijd in Myanmar is beperkt. Ik had het geluk dat het laagseizoen precies op 1 mei begonnen is, dus ik kon dit vliegticket voor slechts tachtig US Dollar kopen.

Mandalay is ook een voormalige hoofdstad van Myanmar. De stad zelf heeft weining bezienswaardigheden, de omgeving des te meer. Ik had er vantevoren geen hotel geboekt, maar vanwege het laagseizoen zit er niks vol. Eerder leeg zelfs, bleek toen ik bij het Royal City hotel aankwam. Ben daar ingechecked voor vier nachten.
Op de stadskaart zag ik veel recht toe, recht aan wegen. Dus na mijn tassen gedropt te hebben ben ik er op uit gegaan voor een mooie wandeling. Mijn hotel zit midden in het centrum, vlak bij een groot, ommuurd park. Er loopt ook een brede gracht omheen. Ik was van plan om er een rondje omheen te lopen, maar al gauw bleek dat ik me had verkeken op de grootte van het rondje. Elke zijde is gewoon een kilometer lang! En de verzengende hitte om twaalf uur ‘s middags (zo'n drieendertig graden) was ook niet bevorderlijk voor een lange voettocht. Ik ben toen maar wat gaan eten (steak and fries, had even genoeg van noodles en rijst) en ben daarna terug naar mijn hotel gegaan. Dat bleek ook fietsen te verhuren, dus zat ik even later op de leenfiets. Juist, dit beviel veel beter!

Binnen in het park kun je een nagebouwd paleis en een klein cultureel museum bezoeken. Dat paleis scheen met dwangarbeid gebouwd te zijn, dus besloot ik om alleen naar het museum te gaan. Eerst was het zaak de juiste ingang te vinden. In het midden van elke lange zijde is een brug over de gracht, met een ingang in de muur. Slechts de oostelijke ingang is toegankelijk voor niet-Birmezen. Uit nieuwsgierigheid ben ik toch even gaan kijken bij een van de andere ingangen. Op de brug hier was al volop prikkeldraad aanwezig met wegafzettingen en eenmaal bij de ingang stond er een kwaadkijkende soldaat me op te wachten. Ik probeerde nog even de onnozele tourist te spelen door te vragen of het museum via deze ingang te bereiken was. Met een welgemeend “NOOOO!!!” liet hij me een bord zien waarop stond: “No entrance for foreigners”. Ok man, hou je shirt maar aan, ik ga wel weg. Sorry, moest even provoceren, kon het niet laten.
Bij de juiste ingang aangekomen moest ik een toegangspas kopen voor tien US dollar, (en de dollarbiljetten moesten weer kraakhelder, vlekvrij en zonder vouwen zijn pffff) wat tevens geldig is voor andere bezienswaardigheden in Mandalay en omgeving. Maar ik moest eerst mijn fiets van de weg halen en voor het loket zetten. Na aanschaf van de pas werd me tweemaal op het hart gedrukt om vooral op de hoofdweg te blijven in het park, want anders pief-paf-poef. En de eerste meters door de poort moet je te voet afleggen, onder de toeziende ogen van een aantal soldaten. In het park hing een duistere sfeer, overal prikkeldraad en gewapende soldaten. Heb het idee dat dit een soort concentratiekamp is. Ik ben snel door het kleine museum gelopen en toen vlug het park uitgefietst.

Ik had voor de volgende dag afgesproken met een motortaxi rijder om me naar een aantal plekken buiten de stad te brengen. Dit betrof alleen vervoer en geen geschiedenis verhalen en uitleg etc door de driver of een gids, dus kon ik lekker mijn eigen gang gaan.
Helaas brak het noodweer los die nacht, wat aanhield tot de volgende middag. Dus heb ik het toertje een dag uitgesteld. Ben die middag wel de Mandalay Hill opgeklommen. Op blote voeten welteverstaan, omdat deze heuvel eigenlijk een grote boeddhistische tempel is. Via een groot aantal trapformaties en langs ontelbare soevenierstalletjes bereikte ik na een half uur de top. Geweldig uitzicht over de stad daarboven!

Die volgende ochtend, zaterdag 7 mei, kwam de motortaxi me ophalen en zijn we op pad gegaan. Eerst langs een van de grootste boeddhistische tempels van de stad, waar na vijf minuten een bus met Fransen en Duitsers aankwam. Weg met de rust, weg ging Theo dus. Daarna zijn we naar het plaatsje Segaing gegaan, waar ook een tempelheuvel is. Geweldige rit door kleine dorpjes en groene landschappen! Het echte Birma werd nu zichtbaar. Het deed me erg terugdenken aan Cambodja.
De klim naar deze tempel hoefde niet blootsvoets, omdat de ingang op de top was. Klein klimmetje van een kwartiertje, maar het zweet droop aan alle kanten van mijn lijf na aankomst op de top. Even bijkomen met wat liters water en genieten van het uitzicht. Donkere wolken kondigden zich inmiddels aan in de verte, wat de drukkende hitte verklaarde. Op naar de tweede bestemming, het eiland Inwa in de Ayeryawaddy (Irrawaddy volgens de originele naam) rivier. Dit eiland heeft een aantal tempel ruines verspreid over het eiland. Er is geen vaste verbinding met het vasteland, dus word je er met een longtailboot naar toe gevaren. Met een paard en wagen word je vervolgens langs de mooiste plekken gevoerd. Zuinigerd die ik ben wou ik eerst gaan lopen, maar het eiland bleek daar toch iets te groot voor te zijn.
Ook op dit eiland kleine dorpjes en hele vriendelijke mensen. De dorpjes en huisjes (meesten zijn van bamboo gemaakt) lijken erg op de dorpjes en huisjes op de Molukken… Ook de geuren kwamen me bekend voor!
Bij de laatste ruine brak er een dikke hoosbui los. Kon binnen in de ruine dus mooi schuilen tijdens het rondkijken. Na een half uurtje was de ergste regen voorbij en reden we over modderige wegen terug naar de boot. Maar om aan de kade te komen moest je afdalen op een zandpad. Dat was nu natuurlijk veranderd in een grote modderzooi. Had mijn gympies aan, dus weinig grip. Ik kon uiteindelijk via het steunen op wat graspolletjes het grootste deel naar beneden komen. Op een houten vlonder bleef ik wachten op de boot, die na een kwartiertje aankwam. Er restte nog slechts een klein aflopend modderveldje tot aan de houten kade. Behoedzaam begon ik die horde te nemen en waande me bijna in veilige haven. Precies, toen ging ik dus onderuit hahaha. Mijn hele linkerzijde onder de roodbruine modder. Ach, hebben ze bij de Laundry Service ook wat te doen morgen.

Na een noodlemaaltijd zijn we op weg gegaan naar het plaatsje Amarapura. Hier zouden we ook een tempel/pagoda/stoepa gaan bezoeken, maar had daar even genoeg van. Gevalletje Tempel Overdosis weetjewel. De echte bezienswaardigheid hier is een hele lange teakhouten brug. Ben er een stukje overheen gelopen en heb wat mooie plaatjes geschoten.
Toen weer terug naar de stad, na wederom een mooie rit door authentieke dorpjes en langs mooie stukken natuur.
Ik trek trouwens erg veel bekijks overal, ook toen ik op de fiets door Mandalay reed. Men kan mij niet helemaal plaatsen. Ze zien iemand die zomaar een Birmees kan zijn, maar toch ook weer niet. Zodra ik ze groet of mijn hand opsteek groeten ze wel terug.

Die zondag de achtste mei heb ik even lekker gechilled. Lang uitgeslapen en ‘s middags weer een stukje gefietst. Dat beviel na een tijdje minder als op andere dagen. Het was vijfendertig graden op dat moment, dus niet echt fietsweer he. Terrassen hebben ze hier niet, dus ben ik samen met wat flessen water langs de gracht rond het park wat verkoeling gaan zoeken onder een paar grote bomen. Tijd van mijn leven gehad daar, het Birmese zondagse leven trekt er aan je voorbij en je kijkt je ogen uit! Boeddha monikken achter op motortaxis, Boeddha monikken achter in pick-up trucks, wat ook taxis zijn, grote vrachtwagens met van alles metershoog opgestapeld in hun laadbakken, met daar bovenop zelfs nog mensen, hele families op scooters, (zelfs vijf personen op een scooter gezien) leuke Birmeesjes op de fiets, zwartrokende aftandse Chinese trucks, noem het maar op. Geweldig om te zien!

Maandagochtend vroeg heb ik de bus gepakt voor de redelijk korte rit naar Bagan, een andere hotspot van Myanmar. Slechts zeven uurtjes zou deze rit duren, het werden er uiteindelijk vijf. De hotelreceptioniste in Mandalay had een kamer voor me gereserveerd in Bagan, inclusief ophaaldienst vanaf het busstation. Ik heb er uiteindelijk mijn intrek genomen voor drie nachten.
Bagan is een veelbezochte plek vanwege het grote aantal kleine, grote en reusachtige tempels en stoepa’s (tempelkoepels) die er over een oppervlakte van 42 km2 verspreid liggen. Ook hier is de fiets het aangewezen en meest goedkope vervoermiddel.
De meeste tempels zijn alleen bereikbaar via smalle zandweggetjes vanaf de geasfalteerde rondweg, met de fiets kon je daar goed doorheen. Afgelopen dinsdag en woensdag heb ik er een aantal mooie plekken bezocht. Ging rond een uur of half acht in de ochtend op pad, tot een uurtje of elf. Toen terug naar mijn kamer voor een korte siesta. Veel te warm tussen tien uur en vier uur. Na vieren dan weer terug de vlakte op, voor wat zonsondergang plaatjes.
Afgelopen donderdag ben ik weer teruggevlogen naar Yangon voor de laatste twee dagen hier in Birma. En afgelopen zaterdag was de terugvlucht naar Kuala Lumpur. Ik verblijf sinds gisteren op Pulau Langkawi en zal hier tot vrijdag as in retraite gaan, zoals dat zo mooi heet.

Hamazzel!


===============
English summary

Myanmar is truly a beautiful country!
I took a domestic flight from Yangon to Mandalay last Thursday. I booked me a hotel room there for four days. Slow travel means cheaper travel you know. It’s low season now, so a lot of rates and prices are discounted to my benefit. Most hotels are pretty empty.

I went to Mandalay not specifically for the city itself, but more for the surroundings. With a hired motorbike taxi I went on a sightseeing trip on Saturday 7 May. First the driver took me to one of the biggest boeddhist temples of Mandalay, which was quite impressive. Then we went to Sagain, which took a half hour drive through small villages and along beautiful landscapes. Loved it!

Sagaing is known for a number of boeddhist temples scattered in the hillish area. The driver took me to the biggest one, located on top of a hill. It took me around 20 minutes to reach the top via some staircases. The view from the top was excellent, but later I saw some dark cloud formations rushing towards me. Next stop was an island named Inwa, which could only be reached by longtailboat. The island is located in the Ayeryawaddy or Irrawaddy river, which runs through a large part of Myanmar. On this island there are some ruins of boeddhist temples and pagodas. With a horse car I went past the nicest ones. When we reached the last ruins, the rain suddenly fell with liters from the sky. So I had to shelter from this weather inside for twenty minutes or so. Then, when the biggest raindrops were gone, we went back to the jetty to wait for the boat to take me back to the motorbike. This jetty was changed into a slippery mud pool, which I had to cross wearing sneakers. Walking very slowly and seeking grip at some grassroots I managed to get closer to the river. After ten minutes the boat arrived, so I only had to walk past a small mud section to reach the vessel. Step by step it went, and then I slipped hahaha! My whole left side was covered in reddish mud for the remainder of the day. Good thing I had planned to have my laundry done the next day.

Time for a quick lunch and some cleaning up now. After a tasty noodle dish we went for the last stop for today. The town of Amarapura is visited by many because of a long teakwood bridge over the Ayeryawaddy river. Took some pics there and enjoyed the view for some time, before we went back to Mandalay. Same brilliant trip as it was in the morning! For me the real Myanmar has opened itself now.
I travelled on to Bagan by bus on Monday. Short trip of just 5 hours. In Bagan you can find a thousands of stupas and temple ruins, scattered over a vast area of around 42 km2. I hired a bicycle again to visit the largest ones. Because of the intense heat (around noon there were temperatures between 35C and 38C) I started early in the morning with my exploration trips, visited some sites and then went back to the hotel for a siesta and for lunch around 11 am. Then I went back again after 4 pm to visit some other temples and stupas and enjoy the beautiful sunset.

On Thursday I flew back to Yangon for the final two days. Last Saturday evening was the return flight to Kuala Lumpur, and I’m staying on the tropical, yet touristy island of Langkawi now. (Northern part of Malaysia) I want to stay and rest here until Friday next.

Later!