Kota Ambon, 25/05/11

(English summary below)

Sudah pulang ke Tanah Air! (ben teruggekeerd naar het land mijner voorvaderen)

Na zestien jaar ben ik weer terug op Maluku. Jarenlang rondgereisd over de wereld en Maluku steeds links laten liggen. Was er toen nog niet aan toe, nu wel.
Helaas werkt het weer niet helemaal mee. Het regenseizoen is dit jaar wat eerder begonnen. En als het hier regent, dan komt het echt met bakken uit de hemel. Dit schopt mijn plannen wel een beetje in de war.

Ik ben in Ambon stad sinds afgelopen zondag. Het verblijf op Langkawi in de dagen hiervoor was goed te noemen, alhoewel het een paar keer flink geregend heeft. Ik had vanaf dinsdag een paar keer een fiets gehuurd, waar ik een aantal lekkere fietstochten mee gemaakt heb. Zo ben ik op de donderdag van Cenang Beach naar Kok Beach gefietst. Op de kaart zag de route er mooi recht toe recht aan uit, maar ik heb onderweg een aantal steile heuveltjes moeten beklimmen. Ik was een hele bezienswaardigheid op die fiets, daar de meesten dit stukje door de heuvels per auto of motorfiets afleggen. Ook de portier van het Sheraton hotel, waar ik op de oprit een drinkpauze hield, vroeg zich af of ik gek geworden was door in die hitte zo'n intensieve tocht te maken. Ach, zei ik, ik kan de lichaamsbeweging wel goed gebruiken, sinds ik gestopt ben met roken in 2008 ben ik wat aangekomen in gewicht.
De eerste huurfiets had trouwens slecht werkende remmen. Daar kwam ik pas achter toen ik een heuvel afsjeesde. Was me al aan het voorbereiden op een dikke valpartij, maar enige afrem-acties met mijn slippers hielpen behoorlijk.

Vorige week vrijdag ben ik naar Kuala Lumpur teruggekeerd, waar ik in een airporthotel de nacht heb doorgebracht. Die zaterdag erop twee vluchten: eerst van Kuala Lumpur naar Jakarta, daar zeven uurtjes gewacht op het vliegveld en toen door naar Ambon! Met een emotioneel, maar zeer blij gevoel stapte ik het vliegtuig uit.

Ik ben gisteren vanuit Ambon naar het dorp Kamarian gereisd, op het eiland Seram. Uit dit dorp stamt onze familie en hier staat het huis dat mijn opa en oma in de vorige eeuw gebouwd hebben. In eerste instantie voor hunzelf, zodat ze hun laatste jaren thuis konden doorbrengen na een jarenlang gedwongen verblijf in Nederland. En ze hebben het huis voor ons als nazaten gebouwd voor na hun dood. Het huis wordt op dit moment bewoond door een leraar uit een ander dorp, die houdt zo de boel een beetje schoon.
Om vijf uur 's ochtends werd ik in Ambon-stad opgehaald door kennissen met een bestelbusje. De rit naar het plaatsje Liang, vanwaar de ferry naar Seram vertrekt, duurde een klein uurtje. De ferry stond al op het punt van vertrekken, dus kocht ik snel een kaartje (kostte me ongeveer één euro) en werd het rennen naar de boot.

De overtocht naar Seram, het grootste eiland van de Molukken, duurde ongeveer anderhalf uur. Het was toen nog droog. Na het aanmeren in de haven van Waipirit stonden er al een groot aantal ojek (spreek uit: O-Djek, dit is een motortaxi) bestuurders ons op te wachten. Ik sprak de eerste de beste aan en zei hem waar ik naar toe wilde. Hij antwoordde met een ritprijs dat me wel beviel en daar gingen we dan, op weg naar Kamarian!
Eerst langs en door de regionale hoofdstad Kairatu. Toen brak het noodweer los! De bestuurder haalde een regenjasje voor me tevoorschijn en verder gingen we, slalommend langs grote waterplassen, afgevallen takken en af en toen een gapend gat in de grond. Tegenwoordig is de hele weg geasfalteerd en redelijk goed onderhouden. Maar tegen zulke regen als gisteren is zelfs deze weg niet helemaal bestand.
Die regenponcho hield mij en mijn rugtas goed droog. Na zo’n veertig minuten kwamen we dan eindelijk in Kamarian aan. Ik wist de weg nog vanaf de grote weg naar ons huis. (heb deze weg ontelbare keren in mijn hoofd bewandeld) Ben eerst het naastgelegen huis binnengegaan, waar een oom met zijn hele familie woont. Iedereen herkende mij nog, ik had wat meer moeite met sommige gezichten. Na de begroetingen en hernieuwde kennismakingen ben ik gaan kijken hoe ons huis er bij staat. De fundering is gelukkig nog goed, ondanks wat kleine tsunamis en zee-/aardbevingen in de afgelopen jaren. (Maluku ligt op de Ring of Fire) Plafond en dak zijn wel aan renovatie toe. Goed, kan ik eenmaal terug in NL mooi gaan verzinnen hoe we dat gaan doen allemaal.

Ondertussen bleef het doorregenen, soms hard, soms wat minder hard. Tijdens zo’n minder harde bui ben ik met een nicht en een oom naar het graf van opa en oma Pessireron gegaan. Even mijn grootouders begroeten. We hebben het graf een beetje schoongemaakt en de bloemen die er nog lagen netjes geordend. Het was inmiddels alweer harder gaan regenen. We zijn teruggegaan naar huis waar ik nog van een lekkere maaltijd kon genieten: rijst met groenten en verse, (net gevangen!) gebakken vis met Molukse tjolo-tjolo saus. Yep, this feels like coming home!!! Enige jammere is dat ik niet even verder door het dorp kon lopen.

Ik wou met de ferry van drie uur weer terug, dus is mijn oom een taxibusje gaan regelen in het dorp. Maar door de regen durfde men het niet aan om te gaan rijden. Mijn oom heeft zelf een grote truck, maar die stond al een tijdje stil. Met grote horten en dikke stoten kregen ze het voertuig toch aan de praat en brachten ze me daarmee naar de ferry. Onderweg was de weg nog net berijdbaar, ik denk dat dat een paar uur later niet meer mogelijk was. En na een rustige ferry overtocht en een wild ritje met een taxibusje door donker en regenachtig Ambon kwam ik om een uur of half acht ‘s avonds weer terug in mjn hotel.
Ik had nog een nacht in het hotel vooruitbetaald en wou daarom weer terug naar Ambon stad. Deze trip vond ik ook niet geschikt om een aantal dagen in de kampong te verblijven, want ik wil eigenlijk nog wat meer van Maluku zien. Mits het weer het toelaat natuurlijk. Vanwege regenbuien varen sommige boten niet en ga ik zeker niet met het vliegtuig, gezien de geschiedenis van een aantal maatschappijen hier.

Gelukkig is het droog vandaag en schijnt de zon. De vooruitzichten zijn al wat beter nu, ik was het gister al bijna zat en zat te denken om Maluku maar weer te verlaten als het weer niet beter wordt.
Straks even bij familie op bezoek en nog wat rondlopen in Ambon stad. Gelukkig is er weinig meer te zien van de burgeroorlog die van 1999 tot 2004 duurde. Ambon is weer Manis E!!!


===============
English summary

I’ve returned to the land of my forefathers now after sixteen years! Been travelling around the globe since 2003, but I guess I wasn’t ready yet to visit the Maluku Islands until now.
Unfortunately it has been raining since my arrival last Sunday. Yesterday was the worst rain ever, when I travelled from the main island of Ambon to the village of Kamarian on the largest island of Maluku named Seram. This village is home to our family clan. Well, I’ve come this far so these storm-like rain showers didn’t bother me that much. I visited my dad’s family there and had a chance to inspect my grandparent’s home, which they built in the 80s of the previous century. I also visited their grave and cleaned it up a bit.
After a delicious home cooked meal, with freshly caught fish grilled to perfection, my uncle drove me back to the ferry jetty with his big, shaky truck. I went back to Ambon City with the ferry of 4 pm.
I would like to see more of Maluku, if the weather allows me to that is. Today no rain yet, so I went out early this morning for some sightseeing walks and to think about my next destination. Haven’t decided yet though.
See you next update!